Afgelopen woensdag veranderde het doorgaans rustige Meulebeke in een zompig strijdtoneel voor durvers, doorbijters en dolgedraaide sportievelingen. De jaarlijkse Survivalrun was weer van de partij, en wat voor één! Het was een mix van “Ninja Warrior”, “Expeditie Robinson” en een openlucht-wasdag, maar dan met minder comfort en meer modder.
De deelnemers, een bont gezelschap van gespierde jongelingen, stoere strevers en mensen die dachten dat dit “gewoon een boswandeling” was, verzamelden zich aan de startlijn. 14 jongens en meisjes uit het 5de leerjaar en 1 sportieve durver uit het 6de leerjaar stonden klaar. De sfeer? Een combinatie van gezonde spanning, lichte paniek en het besef dat je je net iets te enthousiast had ingeschreven na die reclame van juf Janne.
Wat volgde was een parcours vol obstakels die duidelijk ontworpen zijn door iemand die vroeger graag Lego combineerde met marteltuigen. Denk aan touwen, zandzakken, riolen, klimnetten en glibberige hellingen die niet zouden misstaan in een aflevering van “Wie is de Laatste die nog Droog is?”
Toeschouwers moedigden aan (en gniffelden soms zachtjes) terwijl deelnemers zich in allerlei acrobatische poses wrongen om boven, onder of door de obstakels te geraken. Er werd geklauterd, gekropen, geglibberd en gegleden.
Toch was er niets dan bewondering. Want wie de finishlijn haalde — met spierpijn in spieren waarvan hij het bestaan niet wist — kreeg applaus, eeuwig respect en vooral: het recht om te zeggen “ik heb het overleefd!”
De Survivalrun Meulebeke was meer dan een sportevenement: het was een feest van uithouding, doorzettingsvermogen en kameraadschap. En modder. Héél veel modder.
Bedankt voor jullie deelname en graag tot volgend jaar — met hopelijk waterdichte schoenen en een extra portie lef! Foto's? Kijk hier!
Sportieve groet,
juf Janne
